PIĄTKOWE NIESPODZIANKI

Witajcie!

Dziś dzień niespodzianek. Zwykły piątek , jesień , liście spadają po pierwszych przymrozkach i grabić trzeba. Lubię jesienne porządki w ogrodzie. Pod warstwą ziemi ukryłam już wiele kolorowych tulipanów , żonkili i narcyzów , a pod trawnikiem malutkie cebulki przebiśniegów i krokusów. W tym roku działałam bardzo dużo i wytrwale. Teraz przyszedł czas na wykopywanie bulw dalii i zbieranie nasion na przyszły rok. Zapowiada się słoneczna sobota jak znalazł na takie porządki.
Kiedy zbliża się koniec ogrodniczego sezonu , to dostaję takiej energii do wszelkiego grzebania w ziemi , jakby to była wiosna. Lubię się przygotować do zimowego snu , a wraz ze mną przygotowuję się i rośliny i zwierzęta. Kot częściej podsypia w domu , a i pies jest jakby mniej skory do zabawy i woli wylegiwać się w ostatnich promieniach słońca. Tylko ja mam tyle zapału. Wszystkiego nie dam rady robić na raz , więc odłożyłam na półkę moje robótki i już za nimi tęsknię , ale wyrobić się ze wszystkim muszę , by potem na wiosnę znów cieszyć się kolorowym i pełnym kwiatów ogrodem.
Dobra to tyle opowieści o pracy w glebie , czas na chwalenie i to za sprawą aż dwóch miłych osóbek.

Gdy rano wstałam i zaparzyłam sobie poranną kawkę zajęta rozmyślaniem co mnie dziś czeka , nie przypuszczałam , że będzie  tyle niespodzianek. Po pierwsze dotarła do mnie zła wiadomość o pewnej ANI z bloga  " mój ukochany haft krzyżykowy " , która ogłosiła , że znika z sieci i nie wiem czy jeszcze ją zobaczymy , a to dla mnie wielka szkoda , bo polubiłam do niej zaglądać , pisać z nią i podziwiać jej prace. Mam nadzieję , że Ania jednak się nie odetnie od blogowego światka robótek na zawsze , bo będzie mi jej brakowało.

Zaraz po moich rozmyślaniach nad powodami zniknięcia Ani przyszedł listonosz i przyniósł mi przesyłkę właśnie do niej. W środku miał być tylko materiał , prosto w Włoch , lecz było wiele cudownych niespodzianek , które pragnę wam pokazać. Śliczna zakładka zaraz wylądowała w mojej książce na stoliku nocnym .

Natomiast po śniadaniu z błyskawiczną prędkością wpadła do mnie Maja 71 , prowadząca blog TYMCZASEM ( nie wiem po co wam napisałam jaki blog , przecież wszyscy dobrze Maję znają i kochają ) i pokazała mi świąteczną torebeczkę z APARTa.  Pomyślałam , że może to już czas święta , ale jak bardzo się myliłam. Maja po drodze do pracy schwyciła co było pod ręką i leciała do mnie jak na skrzydłach , by mi ofiarować najlepsze co można komuś dać , pracę swoich rąk.
Zrobiła dla mnie przepiękne skarpetki wełniane . Szczegóły z czego i jak znajdziecie zapewne na jej blogu , więc nie napiszę o tym nic , bo sama nie potrafię takich udziergać. Nauczę się od Maji , zaproponowałam mi , że wszystko mi pokaże , jak tylko kupię odpowiednie druty i wełnę. No i znów będę miała zajęte całe dni. Jak ja to lubię!!!!

 

 Skarpetki pasuję jak ulał , są bardzo pięknie i dokładnie udziergane , co jest charakterystyczne dla wszystkich prac Maji i podziwiajcie zrobienie pięty , ja oniemiałam z wrażenia , jak można tak pięknie wyrobić piętkę.

Rozmiar stopy mam dość spory , więc i skarpetki nie są dla krasnala. Kolor przepiękny wrzosowy. Tak dobrze to ujęłam bo i jest w skarpetkach wpleciona barwa samych kwiatów wrzosu , a także jego brązowych zdrewniałych pędów i srebrnych wypłowiałych od słońca zeszłorocznych łodyg. Idealne połączenie i idealna pora na taki upominek. Dziękuję Ci Maju , za tak piękny prezent jeszcze raz i czekam z niecierpliwością na kursik.

Teraz przyszedł czas na podziękowania dla Ani , o której już pisałam na początku. Zachwyciłam się sercem do ciebie , idealnie nada się do mojej pracowni  , gdy królować w niej będzie kolor różowy , może wiosną. A motywy super się zgrają z jesiennymi nasadzeniami w ogrodzie.

Pochwalę się też pięknym medalionem wyhaftowanym własnoręcznie przez Anię.

Bardzo Ci Aniu dziękuję za tak wypełnioną przesyłkę i apeluję do Ciebie , nie kończ z blogowaniem . Rozumiem 1 post w miesiącu już mnie zadowoli , po tym co napisałaś mi w mailu wiem , że chcesz przewrócić swoje życie do góry nogami i życzę ci by wszystkie twoje plany się ziściły w 150%. Mam tylko dziwne wrażenie , że z wiadomego tylko Tobie powodu pozbywasz się swoich prac krzyżykowych i to mnie najbardziej zmartwiło. Napisz czasem do nas Aniu.

Joanna

No i wiedziałam , że zrobi się rzewnie , a wcale tego nie planowałam.