KOPALNIA SKARBÓW

 

To było w piątek. Śliczny pogodny dzień , długa majówka zapowiadała się całkiem ciekawie. Jak przystało na żonę i matkę dwóch dorastających dziewczynek objuczona siatkami ( psełdo siatkarka ) podążałam do domu. Aż tu nagle , niespodziewanie wyrósł jak z podziemi niepozorny malutki sklepik. Tysiące razy tędy chodziłam i nie widziałam go.

 

Moja ukochana kopalnia skarbów stała otworem i jeszcze to przeczucie, przeznaczenie lub po prostu szczęście.

 

W całej Polsce są takie sklepiki malutkie lumpeksy ,szmateksy , pewexy , ciuchlandy , lumpiki , a los chciał abym właśnie weszła tu i teraz i wiem dlaczego. Znalazłam w nim coś co pragnęłam mieć od zawsze .To malutkie , różane baletki. Na spodzie skórka i wytłoczony napis Opera Gepetto Paris . Oszalałam ze szczęścia tym bardziej , że kosztowały tylko 2 zł ( ludzie się na niczym nie znają -to dobrze ).

Byłam tak omamiona tym zakupem , że o mały włos przegapiłabym jeszcze coś bardzo interesującego. Jest to bardzo stary pasmanteryjny kupon pochodzący z początku XX wieku z nawiniętą starą granatową taśmą , a do tego wizytówka . Nie wiem czego ona dotyczy , bo niestety nie znam francuskiego ( może ktoś podpowie ) domyślam się tylko ,że to reklama  sklepu lub usług.

Dolatka przetłumaczyła napis na wizytówce  " TE RAMIĄCZKA BĘDĄ ZAWSZE SYMBOLEM I OZDOBĄ NA SATYNIE WASZYCH RAMION ". Jak myślicie , co to znaczyło 100 lat temu ,co to była za rewolucja w bieliźniarstwie i jak wspaniale było i jest być kobietą.

                                                                  

Po powrocie do domu zastała mnie miła niespodzianka. Mój osobisty sąsiad z za płotu obdarował mnie naręczem wychodowanych przez siebie tulipanów.
Postanowiłam je umieścić w szklanej kuli , którą nakryłam wielkim  kloszem , ale tylko chwilowo tak do zdjęcia , bo cały czas zastanawiam się jak wyeksponować tak olbrzymi i przepiękny szklany klosz. Może ktoś z was podsunie jakiś pomysł .

Klosz ma wysokość ok 60 cm , plus uchwyt  i jest ogromny. Wpadł w moje ręce nieoczekiwanie. Wczesną wiosną na spacerze wypatrzyłam go u pewnego starszego pana , który przykrywał nim szczypiorek przed przymrozkami. Pan słynie w okolicy z nieprzyjemnego charakteru , ale mnie udało się go obłaskawić dżemem wiśniowym , rajskimi jabłuszkami do herbaty i czekoladką wedla. Pan wspaniałomyślnie postanowił mnie obdarować tym szklanym cudem , bo jak powiedział komuś musi przekazać swoje skarby , bo on jest 1930 rocznik i nie chce , by jego rzeczy trafiły na śmietnik. Dobrze zrobił!


                         Pozdrawiam wszystkich , którzy spoglądają na mój blog.
                                                             Joanna