PODUSIA NA ROZWESELENIE

Dziś znów pochmurny i deszczowy dzień.

W domu nie chce mi się nic robić ,zapewne wstałam lewą nogą.

Okna zapłakane i wieje .

Kawa nie pomogła i ciacho też nie.

Co tu ze sobą uczynić?

 

Nie długo myślałam!. Przypomniałam sobie jak bardzo poboba mi się Bornholm. Nawet z tą jego deszczową niekiedy pogodą. Zawsze marzyłam , że na emeryturze chciałabym tam wylądować. Tam codziennie wieje , ktoś powie- i co z tego.Zawsze można usiąść z igłą w ręku patrzeć na horyzont i poruszające się fale.

 

Wyobraziłam sobie , że tu gdzie jestem to jest właśnie ta przepiękna wyspa. Zakwitły już oleandry w moim ogrodzie. Pada deszcz i wieje i trzeba wyjąć maszynę , materiał i igłę , bo ona jest u mnie na najważniejszym miejscu i do dzieła.

 

Już dawno wypatrzyłam ten wzór u Lloki i chyba  nie będzie się na mnie gniewała , ale też mi się on spodobał. Chciałam go mieć , mieć własny. Tak powstała ta podusia. Mój osobisty wałeczek.

 

Bornholm zaowocował i to , że leje , jest zimno i wieje to...... to też ma swój urok. Można wówczas zająć się tym co nas cieszy i nigdzie się nie wybierać , za niczym nie gonić . Po prostu pobyć trochę samemu ze sobą.

 

Wsłuchajmy się w świst wiatru pod drzwiami ,opatulmy kocykiem i myślmy.

Joanna