PATCHWORKOWO RÓŻOWO UPOMINKOWO

Witajcie!

Jesień za oknem już na dobre zbiera liście wiatrem i nocnymi przymrozkami , a ja przy ogniu , przy kominku , jak 100 lat temu szyję mój patchwork. To takie miłe chwile....

Kołderka uszyta została na zamówienie mojej córki. Wiadomo jak jest z młodzieżą , wszystko dzieje się na ostatnią chwilę i w wielkim pośpiechu. Zamówiona na 18 urodziny dla przyjaciółki dzień przed wkroczeniem w dorosły świat oficjalnie , bo przecież jeszcze nie mentalnie i odpowiedzialnie. Tak sądzę , bez urazy.

Właśnie z powodu zbyt małej ilości czasu posunęłam się do niedopuszczalnej w moim świecie lekkiej mistyfikacji , mam nadzieję , że udanej. Wyszło pięknie i obdarowana przyjaciółka może już w swym krótkim , lecz formalnie dorosłym życiu otulić się własnym ocieplaczem , czytając coś z chemii i biologii do matury. Zapewne , gdy przeprowadzi się do akademika wspomni swoją przyjaciółkę i jej matkę , która do nocy szyła tę kołderkę. To bardzo miła dziewczynka.

Jest jednak mała rysa na tym projekcie , kto buszuje w bławatnych sklepach doskonale rozpozna materiał z którego ona powstała. To bawełniana tkanina z nadrukowanym wzorem patchworkowych kwadratów 10 X 10 cm. Nie znalazłam innego sposobu , by tak szybko w jeden wieczór wyczarować patchwork , więc posłużyłam się tym materiałem. W rzeczywistości ominęłam pierwszy i drugi krok w tworzeniu patchworka , czyli nie wycinałam kwadratów i nie zszywałam ich . Od razu przystąpiłam do kanapkowania , pikowania . Następnie doszyłam wykończenie z białej bawełny i rano kołderka była gotowa.

Nie było to takie proste zadanie , gdyż wymiary były bardzo spore 200 x 150 cm , a kolorowe kwadraty wydrukowane były blisko siebie , tak więc po kanapkowaniu musiałam pikować trzy warstwy materiału aż 19 razy w poprzek materiału i 14 wzdłuż , łatwo policzyć ile metrów szwów zapakowałam w tę kołderkę 19 x 150 cm = 2850 cm i jeszcze 14 x 200 cm 2800 cm , razem 5650 cm , czyli prawie 6 metrów w całkowitym skupieniu. A wszystko w jeden wieczór , a jeszcze muszę doliczyć krojenie , spinanie szpilkami i zszywanie brzegów 2 x 7 m - 14 m , ufff z tego wynika , że prawie 20 m bieżących szwów mi wyszło , a i godzina zrobiła się całkiem nocna , a ja wciąż piszę o wieczorze.

To był mój pierwszy i ostatni taki maraton , nigdy więcej nie dam się tak załatwić ha ha ha !

Cieszę się , że rano na szybko udało mi się jeszcze zrobić kilka fotek , by móc wam pokazać mój drugi patchwork , no może to za duże słowo , ale się udało. Córka zadowolona , przyjaciółka jeszcze bardziej więc i ja mam się z czego cieszyć , choć w wielkim pośpiechu.....

Joanna