NA DNIE SZUFLADY

Od kilku lat na dnie szuflady mieszkał delikatny , okrągły haft , który dopiero teraz doczekał się godnej oprawy , choć miejsca w domu jeszcze dla niego nie wybrałam. Tak to już bywało z moimi twórczymi pracami. Najpierw wielki zryw , piękny wzór , potem kilka godzin spędzonych z igłą w ręku , potem pranie i prasowanie obrazka i hops ... do szuflady. Niekiedy obrazek ujrzał światło dzienne na Wystawie Haftu Amatorów w Muzeum Włókiennictwa w Łodzi i znów powrócił do szufladkowego mieszkanka. Dość jednak z tym. Przyszedł po malutku czas zmian , aby obrazek wyszedł z ukrycia , a wszystko za sprawą pięknej ramki , która wpadła mi w oko na pchlim targu. Tak się udało , że wszystkie elementy pasowały jak ulał. Idealna rama i wypełnienie. Wystarczyło tylko wymienić zawartość środka , a efekt jak widać na zdjęciach doskonały.




Haft w kolorach lawendy z delikatnym indyjskim różem odżył od zaraz . Wiem już od lat , jaka ważna jest oprawa , aby uwidocznić piękno pracy.

Razem z ramką zakupiłam jeszcze dwa bardzo stare , porcelanowe chwosty używane w dawnych salonach do obciążania firan , a także dwa porcelanowe kółeczka do wieszania zasłon. To bardzo unikatowe przedmioty i dziwię się , że muzea nie szukają takich eksponatów. Lubię zwiedzać stare dworki i pałace i jeszcze nigdy nie trafiłam w kolekcji na takie perełki. Dobrze , że miałam czuja i za 2 złotówki przygarnęłam je do swojej damskiej kolekcji. Na razie nie wiem jeszcze do czego je wykorzystam , ale na pewno coś mi w głowie zaświta.





Skoro dziś u mnie w kolorach lawendy to muszę pokazać co wynalazłam sobie w necie do transferu. To stary obrazek , a w roli głównej tak lubiana przeze mnie lawenda. Idealna na poduszkę , lub dekorację pudeł , czy krzesła. Czeka go jeszcze obróbka i wówczas ozdobię nim co tylko wpadnie mi pod rękę.





Muszę jeszcze odpowiedzieć na wasze pytanka. Jeśli chodzi o szal , który pokazałam w poprzednim poście , to muszę wam powiedzieć , że jest super miły i delikatny , nigdy nie wybieram drapiących włóczek , bo taka już ze mnie wrażliwa osoba , nie lubię , gdy mnie coś swędzi , gryzie i drapie. Zwariowałabym nosząc coś niedelikatnego.

Napiszę jeszcze , bo pytacie mnie , gdzie zakupiłam kolorowe , malutkie nożyczki , które pokazały się na fotkach przy okazji ukończonego samplera. Nożyczki pochodzą ze Szczecina z wielkiego marketu , ze stoiska z lakierami do paznokci , bo zapewne do skórek one były przeznaczone , ale dla mnie są idealne do wycinania nitek.


Teraz to ja mam do was pytanie. Za jakiś czas wybieram się do Krakowa i poszukuję adresu sklepów pasmanteryjnych , z tkaninami i włóczkami , lub z różnymi rzeczami do craftu w okolicach starego miasta. Może ktoś mi podpowie. Z góry dziękuje za wasze typy.


Zapisujcie się na moje Candy , bo prócz losowania , chciałabym mieć z czego wybierać najładniejszy komentarz , który zdobędzie drugą nagrodę , czyli


**********************PARYSKĄ ZAWIESZKĘ*********************


Joanna

ZAPAMIĘTAĆ KOLOR MORSKICH FAL

Ćwicz Joasiu! Nie zniechęcaj się! Mówiła babcia , kiedy byłam niespełna ośmiolatką. Oczko prawe , oczko lewe i tak na zmianę. Niezależnie czy to były druty , czy szydełko , zawsze robótka leżała gdzieś w pobliżu. Tak się mój los potoczył , że bardziej do gustu przypadło mi szydełko i stało się moim nieodłącznym towarzyszem . Od tamtych lat minęło sporo czasu. Robiłam jako dziecko kilometry łańcuszka i zwijałam je w kłębki. Czasem lądowały z hukiem na dnie szafy , by za jakiś czas znów zobaczyć światło dzienne. Jako dziecko miałam słomiany zapał , ale z wiekiem mi to minęło....






Na drutach nie robiłam od dzieciństwa , bo zawsze wydawało mi się to monotonną i nudną robotą , ale ostatnio dopadła mnie jakaś dziwna ochota. Zrobiłam jedną próbkę wzorem ażurowym , ale wyszło fatalnie , wiec spróbowałam na zwykłym wzorze prawy , lewy i okazało się , że druty , to całkiem miła zabawa i można sobie podziergać wszędzie , nawet w kolejce po podręczniki dla dzieci. To super łatwa sprawa , choć minęło ze 20 lat od ostatniego szalika dla lalek.





Pełna optymizmu udałam się do pasmanterii i zakupiłam 4 motki włóczki i druty. Troszkę przeraziła mnie ilość kilometrów tego kolorowego sznurka do przerobienia. Postanowiłam jednak , że dam radę i co się okazało , okazało się , że dzierganie na drutach przyrasta o wiele szybciej niż robótka na szydełku. Tak w niecałe 10 dni powstał mój pierwszy szal na zimowe chłody. Idealny melanż w kolorze morskich fal . Jak na razie nie pokusiłam sie na zrobienie konkretnego wzoru , tylko prawo i lewo oczkowe rzędy , za to z falującą szydełkową koronką. Tylko na to na razie było stać moje dłonie.

Szal ma 170 cm długości i 45 cm szerokości , abym mogła się szczelnie w niego opatulić. Zrobiłam go ze średniej grubości włóczki na drutach żyłkowych nr 5. Mam nadzieję , że ktoś z was też chwyci spontanicznie za druty i hurrrrrrra! zakocha się w nich.

Tak na marginesie muszę wspomnieć , że w planach mam o wiele bardziej ambitny projekt estoński , ale jak to z nim będzie to nie mam pojęcia. Na razie zrealizowała go za mnie mama , a efekty pokażę przy okazji.

Nie poddawajcie się! Nigdy w życiu!
Joanna

ZA ANTYKWARIATEM KRYJE SIĘ CANDY

Tu gdzie mieszkam jest wiele antykwariatów , a ja odwiedzam je regularnie. Niestety nie są to sklepy takie , jak dawniej. Ceny wywindowane do granic możliwości , a i czasem można zakupić mebelek nie pochodzący z ubiegłego wieku , tylko holenderski łudząco podobny bubel. Trzeba mieć się na baczności. Dokładnie obejrzeć wszystkie szufladki i tył mebla. To tam widać , czy nie zbudowano go z płyty wiórowej , tylko z litego drewna.

Właśnie w jednym z renomowanych antykwariatów , a tak na prawdę na jego tyłach znalazłam to słodkie cudeńko. Jak ja się cieszę , że mam auto i zaparkowałam za sklepem. Już w momencie wysiadania zauważyłam leżący pod ścianą niezwykły tył od krzesła. Nie oglądając się za siebie poleciałam , jak na skrzydłach do sklepu i zapytałam o ten rupieć. Pan sprzedawca troszkę zdziwiony nie miał nic przeciwko , żebym go porwała do mojej pracowni. Na jego szczęście , nie ma namiarów na mojego bloga i nie zobaczy co powstało z jego rupiecia.



Najpierw starannie wybebeszyłam drewnianą ramę z okropnego pluszowego oparcia. Uff! męczarnia , bo krzesło obijane było ze cztery razy i to bardzo starannie , co jest wspaniałą etykietką minionej epoki. Następnie bardzo dokładnie metalową wełną , w rękawiczkach , wyszlifowałam każdy najmniejszy frez ramy , bo tak teraz ją nazwałam.

Później przyszła kolej na wielokrotne malowanie białą farbą akrylową i postarzanie ramy. Kiedy byłam już zadowolona z efektu godnego VINTAGE , wyjęłam maszynę do szycia i zaczęłam najprzyjemniejszy moment twórczy.



Wycięłam z kartonu profil wnęki oparcia , a na niego naszyłam delikatny bawełniany , różowy materiał w maluśkie kropeczki. Całość ozdobiłam aplikacją we francuskim stylu , aby było mega słodko , w końcu to ma być CANDY dla was.



Z tyłu zamontowałam uchwyt do powieszenia , a z przodu dwa malutkie gwoździki do powieszenia jakiś wymyślnych ozdóbek w stylu waszego domu. Nogi od krzesła obcięłam , aby całość prezentowała się na ścianie w formie dekoracji-wieszaczka.



Zawsze staram się pokazać wam jak moje rzeczy wyglądają przed liftingiem , więc i teraz to zrobiłam , choć wybitnie to zdjęcie nie pasuje do reszty. Jest po prostu żałosne.




Tak więc czas ogłosić moje kolejne

************************CANDY***********************

Zasady takie jak zawsze. Umieśćcie komentarz pod tym postem , abym wiedziała kto ma chęć przytulić ten fikuśny gadżet , następnie wklejcie zalinkowane zdjęcie mojego candy na pasku bocznym waszego bloga i czekajcie na wyniki do 15 października , wówczas zamknę przyjmowanie zgłoszeń do zabawy i kolejnego dnia ogłoszę wyniki.

A dla najciekawszego komentarza , który wylosuję w drugiej kolejności przygotowałam małą niespodziankę - bardzo delikatną zawieszkę z pocztówką z Francji.

Tak więc ogłaszam podwójne CANDY za otwarte.

Ściskam was mocno moi obserwatorzy i podglądacze i życzę udanej zabawy.

Joanna