HISTORIA PEWNEGO FOTELA

Po dłuższej przerwie znów jestem dostępna w sieci. Jakie to szczęście . Po strajku całkowitym mojego laptopa , w którym nie dało się naprawić uszkodzonej płyty głównej , mam wreszcie nowy sprzęt. Trochę to trwało , ale teraz wszystko aż hula. Mogę zatem pokazać wam mój nowy haft , który powstał z potrzeby serca , a znalazł swoje miejsce , nie na ścianie tylko na fotelu.



Wypatrzyłam ten wzór w sieci i od razu mi się bardzo spodobał. Wszystko grało prawie do samego końca. Wydrukowałam go sobie , obliczyłam dokładnie , czy aby na pewno zmieści mi się na ostatnim kawałku Aidy 16. Już od dłuższego czasu wyszywam na 18 i 22 , ale postanowiłam nie marnować niczego i wykorzystać 16. Do haftu użyłam nici DMC Color Variations nr 4210 i myślałam , że to wspaniały wybór. Tak mi się on spodobał. Zużyłam 5 motków muliny. Lecz kiedy praca była już na ukończeniu , tak jakoś przestała mi się podobać. Denerwowało mnie to , że haft nie jest symetryczny , że jest po prostu wielki i nie wiedziałam do czego go użyć. Dokończyłam go jednak z pewnymi oporami , bo lubię doprowadzać wszystko , co zaczęłam , do końca. I opłaciło się. Dziś jestem bardzo zadowolona z nowej podusi.

Kiedy naszyłam haft na materiał w delikatne listki i dodałam falbankę , odetchnęłam z ulgą. Powinnam zapamiętać tę chwilę i nie poddawać się . Teraz jestem zadowolona z mojej nowej podusi , która od pierwszej chwili zadomowiła się na obszernym wiklinowym fotelu.

Tak jakoś mi się zebrało na wspominki , że opowiem wam historię jak fotel trafił do mojego zimowego ogrodu. Po pierwsze było do zagospodarowania wolne miejsce. Mogła w nim stanąć komoda , ale w tak słonecznym kawałku oszklonego pokoju zapragnęłam postawić fotel. W moich myślach miał być obszerny i wiklinowy. Ile się wówczas naszukałam odpowiedniego siedzenia , to tylko ja wiem , wciąż jednak bez rezultatu.

W pewny czerwcowy dzień przy okazji zakupów podjechałam na pchli targ i znalazłam to cudo. Pasował idealnie , był ogronmy , ale nadal jednoosobowy. Taki jakiego poszukiwałam. Cena nie była straszna , a stan mebla wręcz idealny. Byłam oszołomiona zakupem.

Zapłaciłam i pospacerowałam z moim trofeum na parking , a tu niespodzianka. Choć mam duże auto , jak zawsze uważałam , za skarby nie mogłam upchnąć wielkiego fotel do środka. I sytuacja zrobiła się nieco nerwowa.

Dobra! Teraz wam napiszę jak zabrałam go do domu , ale nie śmiejcie się , błagam!

Nieopodal targu znajduje się pętla autobusowa , staje tam autobus , który jedzie pod mój dom. Kupiłam zatem bilet , pogadałam z kierowcą , wstawiłam fotel , a sama pojechałam za autobusem . Potem jak łatwo się domyślić , wypakowałam moje cudo na przystanku i zaniosłam do domu. Śmiechu było co nie miara , kiedy widziałam zdziwione miny pasażerów. Dla chcącego , nie ma nic trudnego. Wiem jednak , że wtedy trochę poniosła mnie fantazja.

Jeśli ktoś ma chęć na wzór tego haftu to zapraszam do nadsyłania wiadomości na moją skrzynkę.

Miłego , słonecznego 2 dnia wiosny

Joanna