PROJEKTU DALSZE LOSY

Witajcie !

Tak wyglądają kolejne losy mojego projektu. Jak już pisałam w poprzednim poście , miałam zbyt dużo materiału i szkoda mi było go odcinać. Postanowiłam wyszyć na nim jeszcze kilka elementów . W taki oto sposób mój projekt ewoluował i pochłaniał coraz więcej czasu , a tak korciło mnie już dojście do finału. Ale powstrzymałam się i wyszywałam z uporem maniaka kolejne krzyżyki.

Na początku kilka sygnatur dla wyrażenia mojej hafciarskiej duszy , a więc DUŻE i MAŁE nożyczki , moje inicjały i bardzo malutki rok produkcji , a na dole naparstek oraz serce z jakim robiłam ten haft. Nic więcej się nie zmieściło. Dużo czasu zajęło mi poszukiwanie tych wzorków , tak by były odpowiedniej proporcji i pasowały w miarę do siebie formą i rozmiarem.

 

Kolejny krok to serce , musiało być większe i słitaśne , znalazłam sobie taki motyw i choć na schemacie wyglądał dość smutno , to gdy tylko przeszyłam go na len strasznie mi się spodobał. Do wszystkich czerwonych motywów używałam nici DMC nr 321 , to super kolor szczególnie pasujący do mojego lnu w kolorze kawy latte. Mniam , jak miło się zaraz zrobiło. Moje serce podbiło inne serca hafciarskie na Facebooku , obiecałam kilku osobom z sieci , że go udostępnię i tak też czynię na końcu posta. Cieszycie się???

A teraz skoro powiedziałam A i B to czas na C , a właściwie na DMC , bo przecież jak to jest próbnik nici tej firmy , to trzeba o tym również wspomnieć. Znów zaczęłam poszukiwać odpowiednich literek , nie za dużych i nie małych , takich by rozmiar zgrał się z wzorem A. I padło na właśnie takie.
Same literki to było jakoś pusto , więc dodałam napis tylko hasłowy , by wyraził moje myśli w danym czasie i delikatne serduszko ściegiem za igłą. Rozmiar napisu i serduszka jest taki sam jak cyferki na próbniku , więc znów udało mi się zgrać z całością. 

Ręka aż mnie bolała od tej roboty , bo bardzo się spieszyłam , by jak najszybciej wkroczyć w końcową fazę tego projektu , co dokona się w kolejnym poście ( musiałam zmienić tamborek , na całkiem malutki i choć przekładałam go nieustannie , to nie był tak obciążający dla lewej ręki ) Nie sposób przecież pokazać wszystkiego od razu , skoro mam wam tyle do powiedzenia na temat powstawania tego sukierasa.
A swoją drogą super , że zdecydowałam się na szycie tego tęczowego haftu. Jest tak kolorowy i tak delikatny , że z pewnością podbije i wasze serca i może niezdecydowane osoby zdecydują się na wykonanie podobnego prezentu dla samych siebie , bo to przecież bardzo osobisty haft.

Tak dotarłam do końca krzyżykowania i skłamałabym , gdybym nie powiedziała , że odczułam wielką ulgę. Nie dla tego , jak niektóre z was sądzą , z powodu monotonii , gdyż ten haft wcale  nie był nudny , tak wiele się działo , przecież zmieniałam kolor nici  466 razy. Cieszyłam się jak dziecko widząc jak tęcza rośnie , jak w czasie wiosennego deszczu.

 

Mam nadzieję , że nie padł nikt z nudów z powodu moich wywodów. Dziś to już koniec dozowania napięcia , za to w kolejnym poście będą działy się takie czary , że sama jeszcze w to nie wierzę. Uchylając troszkę tajemnicy mogę jedynie dodać , że wszystko się cudownie udało , choć to był mój pierwszy raz.

Joanna